17ژانویه 2022 - سندرم حاد تنفسی شدید کروناویروس 2 (SARS-CoV-2) که باعث بیماری کووید-19 می شود، پس از اینکه برای اولین بار در دسامبر 2019 ظهور کرد، تقریباً در همه کشورهای جهان گسترش یافت. محدودیتهایی برای گردهمایی های اجتماعی و راهکارهایی برای کمک به کاهش انتقالSARS-CoV-2  توسط اکثر دولت ها تصویب شد، در آن زمان کارکنان مراقبت های بهداشتی از کمبود اطلاعات و در دسترس نبودن درمان های موثر ناامید شده بودند. در نتیجه، بیمارانی که از کووید-19 شدید رنج می‌بردند، به جای درمان خود عفونت، مجبور شدند برای بهبود وضعیت خود به تهویه مکانیکی یا مکمل‌های اکسیژن متکی باشند.

سپس چندین واکسن کووید-19 مجوز استفاده اضطراری را از ارگان های دولتی مختلف در سراسر جهان دریافت کردند. این طرح‌های واکسیناسیون، علاوه بر توسعه چندین درمان اختصاصی برای کووید-19، تعداد بیماران مبتلا به بیماری شدید را به سرعت کاهش داد. با این حال، به دلیل جدید بودن کووید-19، هنوز هم اطلاعات محدودی در مورد نحوه تعامل بیماری‌های هم­آیند خاص، مانند دیابت، با این بیماری وجود دارد. به طور کلی، به نظر می رسد که بیماران دیابتی در مقایسه با بیماران غیر دیابتی بیشتر در معرض ابتلا به SARS-CoV-2 و اشکال شدید این بیماری هستند.

پس زمینه

دی پپتیدیل پپتیداز-4 (DPP4) که با نام CD26 نیز شناخته می شود، یک سرین اگزوپپتیداز است که به شکل دایمر در سطح سلول ها وجود دارد.DPP4 ، با طیف گسترده ای از عملکردها در پستانداران مرتبط است، که برخی از آنها شامل تنظیم هورمون، نوروپپتید، و فعالیت سیتوکین، و همچنین واسطه ای برای تعاملات سلول ها با ماتریکس، و همچنین سلول ها با سلولهای دیگر می باشد.

دی پپتیدیل پپتیداز-4 در سطح سلول های مختلف بیان می شود و نقش مهمی در متابولیسم گلوکز دارد. در نتیجه، مهارکننده هایDPP4 ، به طور گسترده برای درمان بیماران مبتلا به دیابت استفاده می شوند. به طور خاص، این داروهای کاهنده قند خون با جلوگیری از عملکردDPP4 ، مانع از تجزیه ی پپتید 1 شبه گلوکاگون (GLP-1) شده و بدین ترتیب با افزایش نیمه عمر GLP-1، سبب افزایش ترشح انسولین و کنترل سطح قند خون می شوند و تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین را بهبود می بخشند.

با توجه به افزایش خطر ابتلا به عفونت COVID-19 و پیامدهای شدید آن در بیمارانی با سابقه دیابت، محققان به بررسی مهارکننده‌های DPP4 برای استفاده از آنها در درمان این جمعیت از بیماران پرداختند. در مطالعه اخیر که در Nature Scientific Reports، منتشر گردید محققان رابطه ی بین DPP4 و اهداف دیابت را در مدیریتCOVID-19 ، بیشتر بررسی کردند.

چندین مطالعه نشان داده است که سطح CD26 محلول در سرم بیماران دیابتی کاهش می یابد. بنابراین، محققان در اینجا حدس زدند که سطوح بالاتر DPP4 می‌تواند با جلوگیری از ورود این ویروس از طریق گیرنده‌های DPP4، از فرد در برابر عفونت SARS-CoV-2 محافظت کند.

مشاهدات قبلی همچنین نشان داده است که متابولیسم تنظیم نشده ی گلوکز و ​​التهاب می تواند خطر مرگ و میر ناشی از COVID-19 را افزایش دهد. از آنجایی کهDPP4 ، نقش مهمی در متابولیسم گلوکز دارد، استفاده از مهارکننده‌های DPP4 می‌تواند از طریق این مسیر به کاهش شدت کووید-19 کمک کند و همچنین از طریق کاربرد اثبات شده آنها در جلوگیری از التهاب ریه و کاهش آسیب به ریه.

با تجزیه و تحلیل ماژول های عملکردی و اهداف دیابت مرتبط با DPP4، محققان به این نتیجه رسیدند که یافته های آنها از این فرضیه حمایت می کند که COVID-19 بیان DPP4 را در بیماران دیابتی از طریق تعامل با INS، لپتین، IL-6 و سایر پروتئین ها تغییر می دهد. در نتیجه، هم اختلالات متابولیسم گلوکز و هم التهاب می تواند افزایش یابد، در نتیجه احتمال مرگ و میر در بیماران دیابتی مبتلا به کووید-19 افزایش می یابد.

در مجموع، یافته‌های مطالعه حاضر از مطالعه ی آتی برای بررسی مهارکننده‌های DPP4 در درمان COVID-19 در مدل‌های حیوانی دیابت حمایت می‌کند. این مطالعات متعاقباً می‌توانند مبنایی برای آزمایشات بالینی برای استفاده از مهارکننده‌های DPP4برای درمان COVID-19در بیماران دیابتی فراهم کنند.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20220117/DPP4-protein-The-connection-between-severe-COVID-19-and-diabetes.aspx